ಜಗತ್ತು ಕಂಡ ಅದ್ಬುತ ದರ್ಶಿನಿಕ

ಜಗತ್ತು ಕಂಡ ಅದ್ಬುತ ದರ್ಶಿನಿಕ

ಶ್ರೀ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು ಜಗತ್ತು ಕಂಡ ಅದ್ಬುತ ದರ್ಶನಿಕರು.ಕನ್ನಡ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸಿ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ, ಸಾಮಾಜಿಕ, ಸಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡ ನೀಡಿದ ಕೀರ್ತಿ ಆಚಾರ್ಯಾರಿಗೆ ಸಲ್ಲುವುದು .ಕರ್ನಾಟಕದ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾಗದಲ್ಲಿನ ಕರಾವಳಿ ಪ್ರಾಂತದ ಉಡುಪಿ ಬಳಿಯ ಪಾಚಕವು ಆಚಾರ್ಯರ ಹುಟ್ಟೂರು. ಬಾಲ್ಯದ ಹೆಸರು ವಾಸುದೇವ. ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ಮಗ ವಾಸುದೇವ ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಮಣಿ. ಧೈರ್ಯ ,ಜಾಣ್ಮೆ,ಚುರುಕುತನ, ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಬದ್ಧನಾಗಿ ನಡೆವ ದಿಟ್ಟತನ ಮೊದಲಾದ ಗುಣಗಳಿಂದ ಹತ್ತು ಮಂದಿಯಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಕಾಣುವ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ವಾಸುದೇವನದ್ದು.ಆನಂತಾಸನನ ವರಪ್ರಸಾದವಲ್ಲವೆ! ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ಪಾಠ ಹೇಳಿದ ಗುರುಗಳಿಗೇ ಉಪನಿಷತ್ತಿನ ಅದ್ಭುತ ಪ್ರೇಮಗಳನ್ನು ಗುರುದಕ್ಷಿಣೆಯಾಗಿ ನೀಡಿದ ಚತುರ ವಾಸುದೇವ. ಎಳವೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಎಲ್ಲಾದರಲ್ಲಿಯೂ ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಾ ನಮಸ್ಕಾರಸುತ್ತಿದ್ದನು .ಒಂಮದೊಮ್ಮೆ ಸನ್ಮಾನದಲ್ಲಿ ಒಲವನ್ನು ತೋರಿ, ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ನಡೆದು, ಶ್ರೀ ಅಚ್ಯುತ ಪ್ರಜ್ಞಾರಗಳಿಗೆ ಬಂದು ಪ್ರಣವ ಮಂತ್ರದ ಉಪದೇಶವನ್ನು ಪಡೆದರು. ‘ಪುಣ್ಯಪ್ರಜ್ಞ’ ಎಂಬ ಹೆಸರು ಹೊತ್ತು, ಪಾಠ ಪ್ರವಚನದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದರು .

ಶಿಷ್ಯರಾದ ಪುರ್ಣಪ್ರಜ್ಞರ ಪಾಠದ ಶೈಲಿ, ಪಾಂಡಿತ್ಯ ಜನರನ್ನು ಚಕಿತರಾ ನ್ನಾಗಿಸುತು. ಈಗಾಗಲೇ ಕಲಿತವರೂ ಇವರ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ಪಾಠಕ್ಕಾಗಿ ಸೇರಿದರು .ತಮ್ಮ ಶಿಷ್ಯರಾದ ಪೂರ್ಣಪ್ರಜ್ಞರ ಜಾಣ್ಮೆ, ತಾಳ್ಮೆ, ಪಾಠ ಮಾಡುವ ಕಲೆ, ಗುರು ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಂಡು ಶ್ರೀ ಅಚ್ಯುತಪ್ರಜ್ಞರು ತಮ್ಮ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿಯನ್ನಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರು.’ ಅನಂತ ತೀರ್ಥ’ ಎಂದು ಕರೆದರು .ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ಆಚಾರ್ಯರ ಜ್ಞಾನ ಪ್ರಸಾರದ ದಾರಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹಿರಿದಾಯಿತು. ಮೊಟ್ಟಮೊದಲಿಗೆ ಗೀತಾರ್ಥವನ್ನು ತಿಳಿಯಾಗಿ ತಿಳಿಸುವ ಭಾಷ್ಯವನ್ನು ಬರೆದು, ಗುರುಗಳಾದ ವ್ಯಾಸರಿಗೆ ಅವರಿಂದ್ದ ಬದರಿಗೇ ಹೋಗಿ ಒಪ್ಪಿಸಿದರು. ಅವರು ಅಜ್ಞೆಯಂತೆ ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ ಭಾಷ್ಯವನ್ನು ಬರೆದರು. ಮುಂದೊಮ್ಮೆ, ವ್ಯಾಸರ ಆದೇಶದಂತೆ ಮಹಾಭಾರತ ತಾತ್ಪರ್ಯ ನಿರ್ಣಯ ಎಂಬ ಗ್ರಂಥದ ಮೂಲಕ ಮಹಾಭಾರತ ಹಾಗೂ ರಾಮಾಯಣದ ಹೃದಯವನ್ನು ತೆರೆದಿಟ್ಟರು .ಮತ ಪ್ರವರ್ತಕರೆಂದರೇ ಕೇವಲ ವೈದಿಕ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಮೀಸಲಾಗಿಲ್ಲ.

ಅವರು ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಇಡೀ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿದೆ. ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ವಿಕಾಸದತ್ತ ತಮ್ಮ ಸಿದ್ಯಾಂತದ ಸಾರ ಹರಿದು ಬರಬೇಕು. ಇದಕ್ಕೆ ಜ್ವಾಲಂತ ನಿದರ್ಶನ ಎಂಬಂತೆ ಮಹಾಭಾರತ ,ರಾಮಾಯಣ, ಭಗವತ ಮೊದಲಾದ ಗ್ರಂಥಗಳ ಭಾವವನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತೆರೆದಿಟ್ಟರು .ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನ ಜನರಿಗೂ ಇತಿಹಾಸ ಪುರಾಣಗಳ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಪರಿಚಯವಾಗಬೇಕೆಂಬ ಹೆಬ್ಬಾಯಕೆಯಿಂದ ತಮ್ಮ ಶಿಷ್ಯರಾದ ಶ್ರೀ ನರಹರಿ ತೀರ್ಥರ ಮೂಲಕ ಬಯಲಾಟ ಅಥವಾ ಭಗವಂತರ ಆಟ ಎಂಬ ವಿಶೇಷ್ಟ ಹಾಗೂ ಜನಾಕರ್ಷಕ ಕಾಲಾ ಪ್ರಕಾರವನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿದರು. ಕರಾವಳಿಯ ಪ್ರಂತದಲತೂ ಈ ಕಲೆ ಜನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಹಾಸು ಹೊಕ್ಕಲಿದೆ. ವೇದವಾಜ್ಞಾಯದಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದ್ದ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಪರವಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಬಿತ್ತರಿಸಿದರು .ತನ್ಮೂಲಕ ಭಗವಂತನ ಕುರಿತಾದ ಭಕ್ತಿಯ ಬೀಜವನ್ನು ಬಿತ್ತಿದರು. ದೀಪದ ಅಡಿಯಲ್ಲೇ ಕತ್ತಲೆ ಎಂಬಂತೆ ಘನ ವೇದ ವಿದ್ವಾಂಸರಿಗೂ ದಕ್ಕದ ಸ್ವಾತ್ತಾಗಿದ್ದ ವೇದದ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಹೆಕ್ಕಿ ತೋರಿಸಿದರು.

ಎಲ್ಲಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಅಪ್ರತಿಮಾ ಪಾಂಡಿತ್ಯ ಹೊಂದಿದ್ದ ಆಚಾರ್ಯರು ಶಿಲ್ಪಾ ಶಾಸ್ತ್ರ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ,ಶಿಕ್ಷಾ.ಕಲ್ಪ ಮೊದಲಾದ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳಲ್ಲಿನ ಅಪೂರ್ವ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ತಿಳಿಯಾಗಿಸಿ ತಮ್ಮ ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟರು. ಮಧ್ವರ ಕೃತಿಗಳಿಗೆ ಅವರ ಸನ್ಯಾಸಿ ಶಿಷ್ಯರೇಲಿಪಕಾರರು. ಪಾಪ ಕಳೆವ ಬದರಿಯಂಥ ಗಿರಿಗೆ ಸಮವು ಬೇರೆ ಇರದು ,ಗಂಗೆಯಂಥ ತೀರ್ಥ ಜಲಕ್ಕೆ ಸಾಟಿಯಂತು ಕಂಡು ಬರುದು. ನಾನು ಬರೆದ ನನ್ನ ಗೀಂತಹಿತವೆನ್ನುವ ಮಾತೇ ಸಿಗದು, ಎಲ್ಲವನ್ನು ಹೊಕ್ಕದೇವ ಹರಿಯ ಹೊರತು ಇಲ್ಲ ಹರಿದು .ಈ ಸಂದೇಶ ಅಂದಿಗೂ ಇಂದಿಗೂ ಎಂದಿಗೂ ಹೊಂದುವಂಥದ್ದು. ಬೆಟ್ಟಗಳು ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗ. ಅದನ್ನು ಪೂಜಿಸುವುದು ಗೌರವಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯ. ಒಡಲಕೊರೆದು ಅದಿರ ಹೀರಿ ನಾಗರಿಕತೆ ನಾರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೆತ್ತಿ ಮನೆಮನಗಳಿಗೆ ಸಾರಬೇಕಿದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹರಿವ ನೀರ ಸಲಗಲ್ಲ ತೀರ್ಥದಂತೆ ಪವಿತ್ರವಾದವು. ವ್ಯಾಸರ ಹೃದಯವನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟ ನನ್ನ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಸಟೆ ಇರದು .

ಎಲ್ಲೆಡೆ ತುಂಬಿದ ಪರದೈವ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹಿರಿದು .ಆಚಾರ್ಯರು ತಮ್ಮ ಕೈಯ್ಯಾರೆ ಬರೆದ ಸಾಲುಗಳಿವು. ಸಾಧನೆಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಎದುರಾಗುವ ಅಡ್ಡಿ ಆತಂಕಗಳನ್ನು ಬಡಿದೊಡಿಸುವ ಹೆದ್ದೈವ ವಾದ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಉಡುಪಿಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಳಿಸಿದ್ದರು. ಕೃಷ್ಣನ ಪೂಜೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಡೆಯಬೇಕೆಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಯತಿಗಳನ್ನು ನಿಯೋಜಿಸಿದರು. ಸನ್ಯಾಸಿಯ ಬದುಕು ಬರಿ ವ್ರತ ಉಪವಾಸ ಬಡಕಲ್ಲು ದೇಹ ಎಂದಷ್ಟೇ ಮೂಗು ಮುರಿಯುವವರು ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆ ಬೆರಳಿಟ್ಟು ನೋಡುವಂತಹ ಸದೃಢ ಸುಂದರ ಕಾರ್ಯ ಆಚಾರ್ಯ ಮದ್ವರದ್ದು .ಅಣಿಮಾದಿ ಸಿದ್ಧಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದ ಇವರ ಆದಟಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿ ಎಂಬಂತೆ ನಿಂತಿದೆ ಕಳಸ ಗ್ರಾಮದ ಭದ್ರಾ ನದಿಯ ಬದಿಯ ಭೀಮನ ಬಂಡೆ. ಜನರ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯ ಮೇರೆಗೆ ಒಂದೇ ಕೈಯಿಂದ ತೆಗೆದಿಟ್ಟ ಬಂಡೆಯದು. ಬಾಹುಬಲ ಹಾಗೂ ಜ್ಞಾನ ಬಲ ಎರಡು ಸೇರಿದರೆ ಧರ್ಮ ರಕ್ಷಣೆ ಸಾಧ್ಯವಲ್ಲವೇ! ವೇದಾಂತಿ ಯಾದವನು ಸದಾ ಮೂಗು ಹಿಡಿದು ,ಮುಖ ಗಂಟಕ್ಕಿರ ಬೇಕೆಂದಿಲ್ಲ, ತನ್ನೊಳಗೆ ತಾನಿದ್ದು ಎಲ್ಲರೊಳಗೊಂದಾಗಿ ಜೀವನ ನಡೆಸಬಹುದೆಂಬುದನ್ನು ನಡೆದು ತೋರಿಸಿದ್ದು ಮದ್ವರ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯ.

ಜಾತಿ, ಮತ ,ಪಂಥ, ಲಿಂಗ ಯಾವುದೇ ಆಗಿರಲಿ ಭಕ್ತಿಯನ್ನಷ್ಟೇ ಆದರಿಸು. ಭಗವಂತನ ಪ್ರಸಾದ ರೂಪವಾದ ಮುಕ್ತಿಗೆ ಭಕ್ತಿಯೇಮಾನದಂಡ ಹೊರತು ಲಿಂಗ ,ವರ್ಣ ,ಆಶ್ರಮಗಳಲ್ಲ ಎಂದು ಸಾರಿದ್ದು ಪೂಜ್ಯರಾದ ಆಚಾರ್ಯ ಮಧ್ವರು. ನಿನ್ನ ಪಾಲಿನ ಕರ್ತವ್ಯ ಮಾಡು. ಅದರ ಫಲವಾಗಿ ಬಂದದ್ದನ್ನು ಭಗವದ್ ಪ್ರಸಾದವೆಂದು ಉಣ್ಣು. ಅತಿಯಾದ ಲೋಕ ಚಿಂತೆ ಬೇಡ. ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸಿಡು ಎಂದು ಕಿವಿಮಾತು ಹೇಳಿದರು .ಭಗವಂತನ ಭಕ್ತನಾದವನು ಯತಿಯಾದವನು ಅಥವಾ ಯಾವುದೇ ಮಠ ಮಂದಿರಗಳಾಗಲಿ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅನುಷ್ಠಾನ, ತಪಸ್ಸು, ಪೂಜೆ ,ಪಾಠಗಳ ಕಡೆ ಗಮನವಿದ್ದರೆ ಸಾಕು ಎಂಬ ತಪ್ಪು ಗ್ರಹಿಕೆ ಇದೆ. ಇದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಖಂಡಿಸಿ ನಿರ್ಣಯವನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.
ನಾನಾಜನಸ್ಯ ಶುಶ್ರೂಷಾ ಕಾಮ್ಯಾಖ್ಯಾ ಕರವನ್ಮಿತೇಃ

ನಿನ್ನ ಜಪ ತಪ ಅನುಷ್ಠಾನದ ಜೊತೆಗೆ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಉಪಕಾರವಾಗುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಲೇಬೇಕು . ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟುವ ಕಂದಾಯದಂತೆ ಕಡ್ಡಾಯವದು ಎಂದು ಒತ್ತಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ .ಆಚಾರ್ಯರ ಜೀವಿತಾವಧಿ ಸುಮಾರು 79 ವರ್ಷಗಳು. ತನ್ನ ಆಗಮನದ ಉದ್ದೇಶ ಈಡೇರಿತು ಎಂದು ಅರಿತಾಗ ,ಈ ತತ್ವವಾದ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಶಿಷ್ಯರ ಹೆಗಲಿಗೇರಿಸಿ ಏಕಾಕಿಯಾಗಿ ಮಾಘ ಶುದ್ಧ ನವಮಿಯಂದು ಬದರಿಗೆ ತೆರಳಿದರು. ಈ ದಿನವನ್ನು ಮದ್ವನಾಮಿ ಎಂದು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.